ΕΠΙΣΤΡΕΦΩ

Βαθμιαία επιστρέφω στο σκότος
Στο λαβύρινθο του μυαλού
Στις ιερές αίθουσες της σιωπής
Στον απόλυτο αέρα
Στις λέξεις που προήλθαν
Από τις απόμακρες ηλικίες

ΤΟ ΚΟΡΑΚΙ

Και του Κορακιού το γρήγορο αθόρυβο πέταγμα δεν ακούγεται,
ακίνητο κάθεται,
ασάλευτο κάθεται,
στο κατάχλομο μπούστο της Παλλάδας,
πάνω ακριβώς από την πόρτα της κάμερας
και τα μάτια του έχουνε τα πάντα απ’ την όψη ενός δαίμονα που ρεμβάζει,
και το φως της λάμπας χύνεται απάνω του, ρίχνοντας στο δάπεδο τη σκιά του·
και η ψυχή μου, από μέσα από τη σκιά που κινείται και απλώνεται στο πάτωμα,
δεν θα ανασηκωθεί — ποτέ πια.

Έντγκαρ Άλλαν Πόε

ΦΩΣΦΟΡΟΥΧΟΣ ΝΥΧΤΑ

Σβήνουν τα μάτια σου
μικρά στρογγυλά νομίσματα
στη φωσφορούχο νύχτα…

ΠΥΡΩΜΕΝΗ ΠΕΤΡΑ

Κάτω από την πυρωμένη πέτρα
το φίδι
με κοιτάζει με μάτια κατακόκκινα
σαν του διαβόλου…