Saturday, December 23, 2006

ΤΟ ΚΟΡΑΚΙ

Και του Κορακιού το γρήγορο αθόρυβο πέταγμα δεν ακούγεται,
ακίνητο κάθεται,
ασάλευτο κάθεται,
στο κατάχλομο μπούστο της Παλλάδας,
πάνω ακριβώς από την πόρτα της κάμερας
και τα μάτια του έχουνε τα πάντα απ’ την όψη ενός δαίμονα που ρεμβάζει,
και το φως της λάμπας χύνεται απάνω του, ρίχνοντας στο δάπεδο τη σκιά του·
και η ψυχή μου, από μέσα από τη σκιά που κινείται και απλώνεται στο πάτωμα,
δεν θα ανασηκωθεί — ποτέ πια.

Έντγκαρ Άλλαν Πόε

0 Comments:

Post a Comment

<< Home